Goa, Hindistan’ın batı kıyısında bulunan en turistik şehirlerden biri. Neden buraya geldim ben peki? Çok mu zenginim? Hayır. İran’dan buraya uçarken en ucuz uçuş buraya gözüküyordu ve ben de öyle yapayım dedim. Hata mı ettim? Evet. Delhi ile arasında 150$ gibi bir fark vardı o yüzden pek fazla düşünmedim ve hemen burayı seçtim. Neden hata olduğuna gelince…
Bir yere ucuz uçuş buluyor olmak demek oradaki herşeyin ucuz olduğu anlamına gelmiyor. Mesela ulaşım genel olarak tüm Hindistan’da çok ucuz ama bilin bakalım hangi şehirlerde pahalı? Evet Mumbai doğru, peki ya diğeri? Bravo, Goa! Benden daha zeki olduğunuz belli. Yuh arkadaş ya! Havalimanın’dan sahil’e geliş 20$, gece 4’de gelen turistlerin yoğunluğu sebebiyle pazarlık yapma şansınız neredeyse yok. Yok dersen, hemen diğer turiste geçiyolar. Neyse onu verecez başka çare yok. Tanıdık muhabbetiyle önceki yazımda belirttiğim gibi geldiğim yerde kalacak yer için fiyat konuşuyoruz, 25$’dan açıyor kapıyı. Evet ikinci ders, babanız bile olsa Hintli olan herkes sizi kazıklayacaktır. 11$’a düşürüyorum ve tek gece için orda kalıyorum. Ertesi gün hemen Alex’in yerini bulup oraya 7$’a yerleşiyorum.
Tahran’dan en ucuz uçuş Goa’ya diye buraya gelerek gerçekten altıma saçmalamış bulundum. Tüm masrafları eklediğim zaman Tahran’dan Delhi’ye direkt uçuş çok daha hesaplı ve az zahmetli olacaktı.
Zaman derdi olmayınca da bu tarz detayları insan gözden kaçırıyor çok fazla. Dersimi aldım.
Goa genel olarak gerçekten çok pahalı. Yani aslında 1-2 haftalık tatil yapmak için fiyatlar ideal ama benim gibi düşük bütçeli biri için gerçekten fazla. Restoranda yenebilecek iyi bir yemeğin fiyatı 3-4$ civarında. Alkol ise sanırım burda tek ucuz olan şey. Geçen akşam 2$’a 4 şişe bira aldım tanesi 50cent iyi bir fiyat. Evet hepsini de tek içtim. Otel ve hosteller çok saçma fiyat aralıklarında (hemen hemen aynı özelliklerdeki iki odanın arasındaki fiyat farkı 50-60$’a kadar çıkabiliyor) ama arandığı zaman 7-8$’a yer bulmak çok zor değil. Aramaya inanın! Mutlaka ucuzunu bulursunuz, özellikle burada. Çok fazla Goa’nın derinliklerine girme şansım olmadı malesef, bir sonraki sefer daha iyi olacak.
Para bozdurma işini otelde yapmayın, muhtemelen herkese söylediklerini tahmin ettiğim düşük fiyattan yapıyolar kandırıyolar insanları vs. gibi geyiklerle karşınıza çıkacaklar, kendilerinde “Hindistan’da herkes herkesi kandırıyor” diyip teşekkür edebilirsiniz. Benim gözlemlediğim en merkezi yerlerde çok daha düşük rakamlarda bozuluyor. Şöyle ki sahilde bozdurmak isterseniz 1$=59 rupi, 200-300mt içeriye giderseniz 63-64 rupi’ye kadar çıkıyor.
Hindistan yazılarında muhtemelen anıdan çok uyarı yazacam gibi geliyor bana. Şu aralar yazabilecek çok bir anım da yok açıkçası, sadece alışmaya ve ayakta kalmaya çalışıyorum. Aşırı turistik olmasından dolayı kolay kolay muhabbet edebileceğim birini bulamıyorum. Şu 2 gün içinde yaşadığım herşey kazıklanma ve kandırılma muhabbetlerinden kaçınmaya çalışmakla geçti. Çok ciddi bir kazık yemedim gibi gözüküyor şu ana kadar. Bütün gün etrafı dolanırken her yerde olan palmiye ağaçları egzotik bir yerde olduğum hissini sürekli olarak hissettiriyor bana.
Anlatabileceğim ilginç olaylardan biri şans eseri bir arkadaşımın Hindistan yazılarından birinde okuduğum olayın başıma gelmesi. Yürürken bir adam kulağımda bişe olduğunu işaret etti, anlamadım ne olduğunu..”Soap, wax” dedi. Elimle kontrol ettiğimde gelen birşey yok, gelip elindeki çubukla kulağımın çeperinde biraz bişeler eşeledi ve çubuğu bana gösterdiğinde bildiği leş gibi bi macunumsu bişey çıkmış kulağımdan. Lan oha bu ne demeye kalmadan tekrar eşeledi ve biraz daha çıkardı. Ben tam lan noluyo demek üzereydim ki okumanın vermiş olduğu mutlulukla benzer bir olayın arkadaşımın başından geçişini hatırladım. Tam uzaklaşıyordum ki koşup kartını gösterdi ve bunun ciddi bir hastalık olduğunu söyledi, kendisi 20 yıldır bu “tedavi” yöntemiyle uğraşıyomuş. Ne yalan söyleyeyim, cidden başarılı bi gösteriydi. Okumasaydım inanır mıydım? Sanmıyorum ama şok sürem daha fazla sürecekti eminim. Aklınızda olsun!
Biraz etrafı turluyorum, sahile gidiyorum. Denize girip çıkıyorum arada bir. Sahili gerçekten temiz ve güzel. Burda yabancı turist kadar yerli turist de var. Her taraf palmiyelerle dolu ve çok arka sokaklara girmediğiniz sürece de güzel kokular var her tarafta. Biz mahallede maç yaparken araba geçince oyun dururdu, muhtemelen hepinizde aynıdır. Burda sahilde oynanıyor futbol ve inek geçince oyun duruyor, geçtikten sonra devam ediyor. İnekler tahmin edilebileceği gibi her yerdeler ve artık gündelik hayatın vazgeçilmezleri arasındalar. Motorlar her yerde, hiç bilmeyeni de en çok bileni de aynı yerde. Trafiğin tersten aktığını da hesaba katarsak hiçbir kaza görmemiş olmam cidden şaşırtıcı
Açıkçası satıcıların çok fazla takılmasından canım sıkılacak diye düşünüyodum ama kesinlikle bu konuda en pis millet biziz. Ne İran’da ne de burda bizdeki kadar ısrarcı ve can sıkıcı satıcı görmedim. Hemen hemen herşey pazarlığa tabi ve ölümüne pazarlık etmekten utanmayın. Çok meşhur bir “alırsan al almazsan sen bilirsin” bakışını yemeyin. Sen pazarlık yapmazsan o da satmak istemeyebilir. Burda düşük fiyata indirmesi için değil, düşük fiyata satması için ikna etmen gerekiyor. Çünkü çoğu zaman senin istediğin fiyata olmaz diyor ve bırakıyor peşini. Eğer peşinden koşuyorsa demekki hala baya yüksek bir pazarlık payı var demektir.
Sabah uyanınca, öğlen gezerken, akşam yatarken, gecenin bir vakti her zaman duymaya alışmanız gereken ses ise araba ve motor kornalarının sesi. Bizde büyük bir kaza olmadan önce yada çok acil durumda 2-3sn uzun süreli basılan korna burda sellektör görevi görüyor. Yani önündeki arabayı sollamadan önce yada bir yayayı dikkat etmesi için uyarırken basılıyor. Kısaca toparlamak gerekirse Goa güzel, ama benim aradığım yer değil. Tatil için gelecekseniz hiç düşünmeyin, biraz pahalı ama kalabalığı ve ortamları sevenler için birebir.
Internet bambaşka bir saçmalık. Her yerde nasıl olduğunu bilmiyorum tabi ama burada rezalet olduğu kesin. Airtel, Vodafone, Idea ve Reliance gibi operatörler var. Bana tavsiye ettikleri Idea’yı aldım ve Hindistan’da kimseden tavsiye almamam gerektiğini de öğrendim. Sanırım en kötüsü, internette araştırma yapmamak gibi bir salaklık yaptığım için boşuna almış oldum simkartı. Airtel yaygınlardan biriymiş ve onu almak için gittiğimdeyse sadece gülümseyip bir “selam” demenin insana neler katabileceğini de öğrenmiş oldum. Her zaman kötü şeyler öğrenecek değiliz ya. Telefoncunun önünde sıra beklerken Tibet’li Prashanta ile tanışıyorum. Bazı insanların cidden yüzünden iyi biri olduğu anlaşılıyor, bu da öyle bi eleman işte. Eğer Goa’dan ayrılacaksam bu hatlardan almamamı çünkü her hat her şehirde çalışmıyor gibi bir durum olduğundan bahsediyor. Yani şehir dışına çıktığınızda yurtdışındaymış gibi roaming’e giriliyor ve hattın bir anlamı kalmıyor. Reliance’dan bahsediyor ve onu araştırmamı istiyor. Onu araştırıyorum ve bir sonraki yazım da bununla ilgili olacak. Bir Tibet restoranında çalışıyormuş, yerini tarif ediyor ve davet ediyor. Ertesi gün de ziyaret ediyorum ve hayatımda yediğim en güzel yemekleri burada yemeye başlıyorum. Sonunda Hindistan ziyareti damak tadı vermeye başladı! Hint yemeği olmasa da yine de muhteşem. Darjeeling’de yaşıyormuş ve eğer onun yanına gelirsem bir gün her türlü yemek konusunda kendi elleriyle yardımcı olacakmış. Anlaşıyoruz. Seneye ordayım diyor! Ehhh… Peki madem, umarım seneye orda olurum :)
Ben yola devam etmeye karar verdim ve gönüllü olarak çalışacağım çiftlik olan Uttarakhand’a gitmek için bugün bilet almaya gittim ve yine Goa’nın pahalılığı karşıma çıktı. Tren bileti buradan Yeni Delhi’ye tam 75$, otobüs fiyatları da aynı ve yolculuk 36 saat kadar sürecek. Hindistan’da ki ilk tren yolculuğuma hazırlanıyorum şimdi. Biraz zorlu geçecek gibi bir his var içimde. Yarın için baktım ama yer yoktu dolayısıyla sonraki gün (Pazar) için bulabildim ancak.
Delhi’ye geldikten sonra Moradabad’a tren yada otobüs ile geçip oradan da halen nasıl olacağını bilmediğim bir şekilde Baluti adındaki köye gidiş yolunu bulacam :)
Yorum Yazın